علت عقب ماندگی کشور عزیزمان ایران 

بعد از جنگ آمریکا با کره، ژنرال ویلیام مایر که بعدها به سمت روانکاو ارشد ارتش آمریکا منصوب شد، یکی از پیچیده ترین موارد تاریخ جنگ در جهان را مورد مطالعه قرار میداد:

حدود 1000 نفر از نظامیان آمریکایی در کره، در اردوگاهی زندانی شده بودند که از همه استانداردهای بین المللی برخوردار بود. این زندان همه امکاناتی که باید یک زندان طبق قوانین بین المللی برای رفاه زندانیان داشته باشد را دارا بود.

این زندان با تعریف متعارف تقریباً محصور نبود و حتی امکان فرار نیز تا حدی وجود داشت.

آب و غذا و امکانات به وفور یافت میشد.
در آن از هیچیک از تکنیکهای متداول شکنجه استفاده نمیشد، اما...

اما بیشترین آمار مرگ زندانیان
در این اردوگاه گزارش شده بود.
عجیب اینکه زندانیان به مرگ طبیعی میمردند.

با این که حتی امکانات فرار وجود داشت اما زندانیان فرار نمیکردند.
بسیاری از آنها شب میخوابیدند و صبح دیگر بیدار نمیشدند.

آنهایی که مانده بودند احترام درجات نظامی را میان خودشان و نسبت به هموطنان خودشان که مافوق آنها بودند رعایت نمیکردند، و در عوض عموماً با زندانبانان خود طرح دوستی میریختند.

دلیل این رویداد، سالها مورد مطالعه قرار گرفت و ویلیام مایر نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد:

در این اردوگاه، فقط نامه هایی که حاوی خبرهای بد بود را به دست زندانیان میرساندند و نامه های مثبت و امیدبخش تحويل نميشد هر روز از زندانیان میخواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از مواردی که به دوستان خودخیانت کرده اند، یا میتوانستند خدمتی بکنند و نکردند را تعریف کنند.

هر کس که جاسوسی سایر زندانیان را میکرد، سیگار جایزه میگرفت.
اما کسی که در موردش جاسوسی شده بود و معلوم شده بود خلافی کرده هیچ نوع تنبیهی نمیشد.

در این شرایط همه به جاسوسی برای دریافت جایزه (که خطری هم برای دوستانشان نداشت) عادت کرده بودند.

تحقیقات نشان داد که این سه تکنیک در کنار هم، سربازان را به نقطه مرگ رسانده است،چرا که با دریافت خبرهای منتخب (فقط منفی) امید از بین می رفت.

با جاسوسی، عزت نفس زندانیان تخریب میشد و خود را انسانی پست می یافتند.

با تعریف خیانتها، اعتبار آنها نزد هم گروهی ها از بین میرفت.

و این هر سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی، و مرگ های خاموش کافی بود.

این سبک شکنجه، شکنجه خاموش نامیده میشود.

نتيجه:

اگر این روزها فقط خبرهای بد میشنويم، اگر هیچکدام به فکر عزت نفس مان نيستيم و اگر همگي در فکر زدن پنبه همدیگر هستيم،
به سندرم «شکنجه خاموش» مبتلا شده ايم.

این روزها همه خبرهای بد را فقط به گوشمان میرسانند و ما هم استقبال میکنیم ...
دلار گران شده ...
طلا گران شده ...
کار نیست ...
مدرسه ای آتش گرفت ...
زورگیری در ملاءعام...
و مسئولینم خواسته یا ناخواسته با کارهاشون دارن دامن میزنن به این موضوع با دزدی و اختلاس و بی عدالتی و...

این روزها هیچ کس به فکر عزت نفس ما نیست!
شما چطور فکر میکنید؟ ...
ما ایرانیها دزدیم! ...
ما ایرانیها همه کارهایمان اشتباه است.
ما ایرانیها هیچی نیستیم!
ما ایرانی ها از زیر کار درمیرویم!
ما هیچ پیشرفتی نکردیم!
ما ایرانیها هیچ هنری نداریم!
ما ایرانیها آدمِ حسابی نداریم!
ما ایرانیها هر عیبی که یک انسان میتواند داشته باشد داریم!

در همین محیط های مجازی چقدر با دلیل و بی دلیل به خودمان بد می گوییم و لذت می بریم.
به خودمان فحش می دهیم و کیف می کنیم و می خندیم.

اقوام مختلف ایرانی را مسخره می کنیم و همه با هم کل ایران را !

بزرگان علمی، هنری، ادبی و دینی کشور خودمان را وسیله خنده و تفریح کرده ایم و هیچکس هم نباید فکر کند این ها نقشه است.

این همان جنگ نرم است.

این روزها همه در فکر زیرآب زدن بقیه هستند، شما چطور؟

این روزها همه احساس می کنند در زندانی بدون دیوار دوران بی پایان محکومیت خود را می گذرانند، شما چطور؟

این روزها همه شبیه زندانیان جنگ آمریکا و کره منتظر مرگ خاموش هستند٬ شما چطور؟

 من فکر میکنم اون قدرت یا تفکر ، چه داخلی چه خارجی که به فکر از بین بردن این مردم و تمدن بزرگ هست ، تا الان که خیلی به هدفش نزدیک شده

بیاییم از خواندن و شنیدن اخبار منفی‌‌ فاصله بگیریم و تا میتوانیم به خود و اطرافیانمان امید بدهیم، احترام بگذاریم و در هرشرایطی شاد زندگی کنیم.

کانال تلگرامی عشق پول،دنیای تجارت کلیک کنید 

حتما بخونید...

بعد از جنگ آمریکا با کره، ژنرال ویلیام مایر که بعدها به سمت روانکاو ارشد ارتش آمریکا منصوب شد، یکی از پیچیده ترین موارد تاریخ جنگ در جهان را مورد مطالعه قرار میداد:

حدود 1000 نفر از نظامیان آمریکایی در کره، در اردوگاهی زندانی شده بودند که از همه استانداردهای بین المللی برخوردار بود. این زندان همه امکاناتی که باید یک زندان طبق قوانین بین المللی برای رفاه زندانیان داشته باشد را دارا بود.

این زندان با تعریف متعارف تقریباً محصور نبود و حتی امکان فرار نیز تا حدی وجود داشت.

آب و غذا و امکانات به وفور یافت میشد.

در آن از هیچیک از تکنیکهای متداول شکنجه استفاده نمیشد، اما...

اما بیشترین آمار مرگ زندانیان
در این اردوگاه گزارش شده بود.

عجیب اینکه زندانیان به مرگ طبیعی میمردند.

با این که حتی امکانات فرار وجود داشت
اما زندانیان فرار نمیکردند

بسیاری از آنها شب میخوابیدند و صبح دیگر بیدار نمیشدند.

آنهایی که مانده بودند احترام درجات نظامی را میان خودشان و نسبت به هموطنان خودشان که مافوق آنها بودند رعایت نمیکردند،

و در عوض عموماً با زندانبانان خود طرح دوستی میریختند.

دلیل این رویداد، سالها مورد مطالعه قرار گرفت
و ویلیام مایر نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد:

در این اردوگاه، فقط نامه هایی که حاوی خبرهای بد بود را به دست زندانیان میرساندند و نامه های مثبت و امیدبخش تحویل نمیشد.

هر روز از زندانیان میخواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از مواردی که به دوستان خودخیانت کرده اند، یا میتوانستند خدمتی بکنند و نکردند را تعریف کنند.

هر کس که جاسوسی سایر زندانیان را میکرد، سیگار جایزه میگرفت.
اما کسی که در موردش جاسوسی شده بود و معلوم شده بود خلافی کرده هیچ نوع تنبیهی نمیشد.

در این شرایط همه به جاسوسی برای دریافت جایزه (که خطری هم برای دوستانشان نداشت) عادت کرده بودند.

تحقیقات نشان داد که این سه تکنیک در کنار هم، سربازان را به نقطه مرگ رسانده است، چرا که:
— با دریافت خبرهای منتخب (فقط منفی) امید از بین میرفت.

— با جاسوسی، عزت نفس زندانیان تخریب میشد و خود را انسانی پست می یافتند.

— با تعریف خیانتها، اعتبار آنها نزد همگروهی ها از بین میرفت.

و این هر سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی، و مرگ های خاموش کافی بود.
این سبک شکنجه، شکنجه خاموش نامیده میشود.

نتيجه :
اگر این روزها فقط خبرهای بد میشنويم، اگر هیچکدام به فکر عزت نفس مان نيستيم و اگر همگي در فکر زدن پنبه همدیگر هستيم،
به سندرم «شکنجه خاموش» مبتلا شده ايم.

این روزها همه خبرهای بد را فقط به گوشمان میرسانند و ما هم استقبال میکنیم ...
دلار گران شده ...
طلا گران شده ...
کار نیست ...
مدرسه ای آتش گرفت ...
دانش آموزان راهیان نور در جاده کشته شدند...
زورگیری در ملاءعام...

این روزها هیچ کس به فکر عزت نفس ما نیست!
شما چطور فکر میکنید؟ ...
ما ایرانیها دزدیم! ...
ما ایرانیها همه کارهایمان اشتباه است. ...
ما ایرانیها هیچی نیستیم! ...
ما ایرانی ها از زیر کار درمیرویم! ...
ما هیچ پیشرفتی نکردیم!...
ما ایرانیها هیچ هنری نداریم!
ما ایرانیها آدمِ حسابی نداریم!
ما ایرانیها هر عیبی که یک انسان میتواند داشته باشد داریم! ...

توی همین محیطای مجازی چقدر بادلیل و بی دلیل به خودمان بد میگوییم و لذت میبریم.
به خودمان فحش میدهیم و کیف می کنیم و میخندیم.

اقوام مختلف ایرانی را مسخره می کنیم و همه با هم کل ایران را ! ...

بزرگان علمی٬ هنری٬ ادبی و دینی کشور خودمان را وسیله خنده و تفریح کرده ایم و هیچکس هم نباید فکر کند اینها نقشه است.

این همان جنگ نرم است.

این روزها همه در فکر زیرآب زدن بقیه هستند، شما چطور؟
این روزها همه احساس می کنند در زندانی بدون دیوار دوران بی پایان محکومیت خود را می گذرانند، شما چطور؟
این روزها همه شبیه زندانیان جنگ آمریکا و کره منتظر مرگ خاموش هستند٬ شما چطور؟
بیاییم از خواندن و شنیدن اخبار منفی فاصله بگیریم و تا میتوانیم به خود و اطرافیانمان امید بدهیم، (((احترام))) بگذاریم و در هرشرایطی شاد زندگی کنیم.

با انتشار این مطلب در حفظ و ارتقاء سطح بهداشت روانی جامعه سهیم باشیم...

کانال تلگرامی ما

https://telegram.me/joinchat/CpyMq0BT2QhELQqOq49UFg

دنیا!پسر من از امروز به مدرسه می رود.

دنیا!با دستهایت پسرم را بگیر،او از امروز به مدرسه می رود.

همه چیز تا مدتی برای او غیر معمول و جدید به نظر می آید و من امیدوارم با ملایمت او را تدبیر کنی.اوتا به حال پادشاه لانه ی پرندگان و رئیس حیاط خلوت خانه بوده و من همیشه مواظبش بوده و زخم هایش را معالجه کرده و همواره آماده تسکین احساساتش بوده ام.

اما حالا همه چیز فرق کرده است.امروز صبح او می خواهد از پله های خانه پایین بیاید،دستش را تکان دهد و یک ماجرای بزرگ را آغاز کند که احتمالا شامل جنگ ها،ناراحتی ها،و افسوس ها خواهد بود.

مابرای زندگی کردن در این دنیا،به عشق و تشویق و ایمان نیاز داریم.پس ای دنیا،من آرزو می کنم به گونه ای دست های جوانش را بگیری و چیزهایی را به او یاد بدهی که او باید آن ها را بیاموزد.به او یاد بده،اما اگر می توانی با ملایمت.

او مجبور است که بیاموزد،من می دانم که همه ی مردم عادل نیستند.به او بیاموز که برای هر نامردی یک مردانگی وجود دارد وبرای هر دشمنی یک دوستی وجود دارد.اجازه بده که او بیاموزد بچه های شلوغ بیشتر از دیگران عقب می مانند.

به او عجایب کتاب ها را بیاموز،به او فرصت آرامش بده که فکر کند به راز و رمزهای پرندگان در آسمان،به عجایب خورشید و گل های روی تپه های سبز،به او یاد بده که تقلب کردن وحشتناک تر از شکست خوردن است.به او بیاموز که به عقایدش ایمان داشته باشد،حتی اگر کسی به او گفت که آن ها اشتباه هستند.

سعی کن به پسرم قدرت بدهی که از دیگران پیروی نکند.به او یاد بده که به دیگران گوش فرا دهد،ولی آن چه را که درباره ی حقایق شنیده،تصفیه کند وتنها افکار خوب را بگیرد.به او یاد بده که هرگز برای قلب و روح خود برچسب قیمت تعیین نکند.

به اویاد بده که گوش هایش را به روی حرف های یاوه ی دیگران ببندد و بایستدو بجنگد اگر او فکر می کند که افکارش درست هستند.ای دنیا!با ملایمت به او یاد بده،اما او را نوازش مکن،زیرا که تنها آتش است که آهن راسفت و آب دیده می کند

ای دنیا!این یک درخواست بزرگ است.اما ببینم که چه کار می کنی،او پسر خوبی است

آبراهام لینکلن

اگر شما عزت نفس و اعتبار می خواهید با افرادی که شایستگی و ارزش خوبی دارند معاشرت کنید.وگرنه تنها بودن بهتر از این است که با افراد بد معاشرت کنید.      (جرج واشنگتن)

آزمون دوستی

تاثیرات منفی از فشار و تاثیر همسالان شکل می گیرد.به یاد داشته باشید که دوستان صادق هرگز آزار و اذیت دوستان خود را نمی خواهند.اگر من دیدم که دوستم در حالت رانندگی متعادل نیست باید پایم را روی ترمز بگذارم وبه او اجازه ندهم رانندگی کند.بهتر است دوستی را از دست بدهیم نه یک دوست را.این که افراد کارهای اشتباه انجام دهند برای این که مورد قبول قرار گیرند عمومیت دارد.فشار و تاثیر دوستان ممکن است در واقع برای آزمایش دوستی باشد.سوال این است هنگامی که شما به دردسر  زحمت می افتید این دوستان کجا هستند؟چه قدر طول می کشد تا به شما کمک کنند؟وسوال این است اگر آن ها امروز صلاحیت ندارندچگونه فردا برای کمک به شما صلاحیت خواهند داشت؟رابطه برقرار کردن با افرادی که شخصیت اخلاقی بالایی دارند عزت نفس را زیاد می کند

شناسایی خوب اهداف به شخص احساس جهت وانجام آن ها را می دهد،مخصوصا هنگامی که او به اهدافش می رسد.مهم تر از اهداف،احساس قصد ودید است که به زندگی معنی و کمال می دهد.چیزی که ما را به اهداف مان می رساند خیلی کم اهمیت تر از آن چیزیست که به ما احساس بودن را می دهد.در حال شدن به ما احساس خوب بودن را می دهد و همین احساس بودن در واقع عزت نفس است.در تنظیم اهداف مان ما به واقع گرایی نیاز داریم.اهداف غیر واقعی انجام نشده باقی می مانند و باعث می شوند فرد به سوی عزت نفس پایین کشانده شود.در حالی که اهداف واقعی تشویق کننده هستند و عزت نفس بالا را به وجود می آورند.

یک بار از دکتر((کارل منینجر))روان پزشک پرآوازه ی جهان درخواست شد که:((شما به کسی که یک مشکل روانی داشته باشد چه توصیه ای دارید؟))حضار توقع داشتند دکتر منینجر مشاوره با یک فرد متخصص را توصیه کند.اما او این کار را نکرد.او گفت:((من به آن شخص توصیه می کنم که در خانه را ببندد و به طرف دیگر شهر برود و شخص محتاجی را پیدا کند و به او کمک کند))به این طریق ما از راه معمولی خود خارج می شویم.خیلی وقت ها ما راه خودمان را می رویم مگر غیر از این است؟اگر داوطلب انجام کاری باشید خود ارزشی را می سازد.به دیگران کمک کنید همان طور که توقع دارید دیگران به شما کمک کنند که از این کمک احساس شادی و خشنودی به شما دست می دهد.کمک کردن یک احساس خوب است که نشان دهنده و نمایشگر عزت نفس بالاست.فرآیند کمک به دیگران بدون توقع داشتن و یا چیزی را در عوض نگرفتن عزت نفس شخص را بالا می برد.یک شخصیت سالم تنها به گرفتن احتیاج ندارد بلکه او به بخشیدن هم نیاز دارد.

یکی از ویژگی های مثبت یک شخصیت سالم و بهنجار،عزت نفس است،کسی که از شخصیتی سالم،برخوردار است،احساس شایستگی و ارزشمندی می کند و درست در نقطه مقابل آن کس که عزت نفس ندارد،احساس خواری،پستی و ذلت می کند و خود را فردی بی لیاقت و بی ارزش می پندارد.عزت نفس از آنجا اهمیت ویژه دارد که می تواند در واقع کسی که عزت نفس دارد آن قدر،شان وشخصیت انسانی خودرابه عنوان عالی ترین مخلوق خداوند بالا می داند که حاضر به انجام رفتارهای غیر اخلاقی و غیر انسانی نیست و بسیاری از ناهنجاریهای رفتاری از او سر نمی زند،اما کسی که خود را خوار و پست و ذلیل می پندارد حاضر است دست به هر رفتار زشتی بزند.به همین جهت امام هادی(ع)در یکی از فرمایشات گهربار خود می فرماید:((از شر کسی که خود را پست و خوار و ذلیل می پندارد ایمن مباش))

خیانت،ظلم،تعدی وتجاوز،آزار و اذیت دیگران و رفتارهایی از این دست همه از فقدان عزت نفس ناشی می شود.من و شما برای حرکت در مسیر رشد و کمال باید درک فردی مثبتی از خودمان داشته باشیم و احساس شایستگی و ارزشمندی کنیم.

1-از کسی چیزی نخواهید:هر چه توقع و درخواست و تقاضای شما از دیگران بیشتر وبیشتر باشد به عزت نفس شما آسیب بیشتری وارد می شود.تلاش کنیم تا آنجا که ممکن است از کسی چیزی نخواهیم ودرخواست انجام کاری را نداشته باشیم.البته ممکن است موارد بسیاری ضروری پیش بیاید که باید از کسی چیزی بخواهید.مثلا کسی فرزندش تصادف کرده و اکنون در اتاق عمل بیمارستان است و حتما باید پولی تهیه کند  که خودش ندارد.اینجاروشن است که این فرد باید از یک فرد امین و محترم و خیر خواه،مبلغی را قرض بگیرد،اما جز در این موارد بسیاری اضطراری و لازم،هر درخواست و تقاضایی،آسیبی است به عزت نفس شما،چرا باید من و شما به دنبال قرض و وام و رو انداختن به این و آن باشیم که ماشین و خانه و مبلمان خانه خود را بهتر کنیم؟قناعت کردن به آنچه داریم موجب عزت نفس انسان می شود.تصمیم بگیریم که روحیه تقاضا و خواهش را در خود اصلاح کنیم.

2-قناعت کنید:گاهی آنچه از دیگران درخواست و تقاضا می کنیم،مورد نیاز جدی ما نیست وصرفا آنچه باعث این خواهش و تمنا می شود،حرص و آزمندی است.کسی که برای داشتن بیشتر و بیشتر،حرص می زند،معمولا حیا و عزت نفسش آسیب می بیند.حتما دیده اید که مثلا در یک جشن عروسی میهمانان را برای صرف شام سر میز دعوت می کنند،دراین شرایط متاسفانه برخی با عجله به سمت میز می روند و با حرص و طمع فراوان بشقاب خود را پراز غذا می کنند(بیش از آنچه نیاز دارند)این افراد معولا از دیدگاه دیگران ،مورد احترام نیستندبلکه مورد ملامت و سرزنش واقع می شوند.قناعت کردن به آنچه دارم و آنچه نیاز من است موجب عزت نفس انسان می شود.خصوصا این درخواست و تقاضا و حرص زدنها وقتی با التماس توام شودعزت نفس انسان را ویران می کند.

3-کاری نکنید که مجبور به عذر خواهی شوید:آنچه روشن و بدیهی است اینکه انسان اگر خطایی کرد و باعث اذیت و آزار کسی شد باید عذر خواهی کند،اما آنچه اینجا می گوییم این است که پیشگیری کنیم.مراقب باشیم کاری نکنیم و حرفی نزنیم که بعدها لازم باشد اظهار تاسف و پشیمانی و یا عذر خواهی کنیم.خطاهای عمدی و مستمر و عذر خواهی های فراوان به عزت نفس انسان لطمه می زند.بنای ما باید براین باشد که حرف خطایی نزنیم وکسی را آزرده نسازیمو اگر سهوا کارنادرستی کردیم معذرت خواهی کنیم.نه اینکه تعمدا وآگاهانه مرتکب کارزشتی شویم و با خود بگوییم فوقش اگر ناراحت شدند می گویم:(ببخشید،دیگر تکرار نمی کنم)

4-احترام دیگران را به خود جلب کنید:برای داشتن عزت نفس و احساس ارزشمندی باید شخص محترمی باشید و بهترین راه برای محترم بودن،این که به دیگران احترام بگذارید.هرچه بادیگران باادب،احترام و متانت صحبت کنید خود به خود به شما احترام بیشتری می گذارند.همان که در کلام معصوم(ع)آمده است که بادیگران زیبا سخن بگویید تا باشما زیبا سخن بگویند.روابطی که توام با احترام باشد به شما عزت نفس و حس ارزشمندبودن می دهدو درست در نقطه مقابل اگر گفتگو و نوع ارتباط مابا اطرافیانمان با توهین،تحقیر،تمسخر و بی احترامی باشد،دیگران هم به ما بی احترامی می کنند واین به تخریب عزت نفس مان منجر می شود.دقت کنید که در دوجا من و شما روابطمان از دایره احترام خارج می شود.یکی در ارتباط با کسانی که با آنها صمیمی هستیم و یکی در هنگام خشم و عصبانیت.یعنی صمیمیت و عصبانیت دو لغزشگاه احترام است.خصوصا در خانواده باید بیشتر مراقب باشیم.چراکه باآنها بیشتر صمیمی هستیم و از دست آنها بیشتر عصبانی می شویم.برای تقویت عزت نفس با همه با احترام صحبت کنیم.از خانواده و بستگان گرفته تا دوستان و همکاران.این یعنی جلب احترام دیگران و احساس ارزشمندی

5-آراسته باشید:آراستگی نیز از آن دسته از رفتارهایی است که هم به جلب احترام دیگران منجر می شود و هم به خودمان احساس خوبی می دهد.تمیزی و پاکیزگی،مرتب بودن و آراستگی لازمه داشتن و تقویت عزت نفس است.هرچه کثیف تر،نامرتب تر و ژولیده تر باشیم ناخودآگاه به دیده احترام به ما نگاه نمی کنند.دقت کنید که منظور ما خرید دهها دست لباس  وهزینه کردن فراوان نیست،بلکه آراستگی مد نظر است.شاید واکس زدن کفشها،هزینه چندانی نداشته باشد،اما در درک فردی مثبت ما نسبت به خودمان اهمیت دارد

6-به نقاط قوت و قابلیت های خود فکر کنید:همه ما مجموعه ای از نقاط قوت و ضعف هستیم،هیچ کس بی عیب و نقص نیست.توجه کردن به قابلیت ها،ظرفیت ها،صفات مثبت و توانمندی ها به انسان احساس ارزشمندی می دهد.به خود تلقین کنید که اشرف مخلوقاتید و خداوند مهربان و آن قادر بی همتا،درخلقت و آفرینش شما به عنوان انسان به خود آفرین گفت.به این فکر کنید که ظرفیتهای رشد و کمال شما انتها ندارد و اگر در مسیر رشد و تعالی قرار بگیرید مرتبه و مقامی بالاتر از ملائک و فرشتگان پیدا می کنیدوبه این فکر کنید که قدرت تفکر دارید،توانایی مطالعه و درک دارید،قابلیت تغییر وتحول دارید وشوق و انگیزه فراگیری دارید.همین الان که مشغول خواندن این مطلب هستید یعنی میل به تحول مثبت دارید و همین کافی ست تا برای این تمایل درونی ارزشمند،احساس لیاقت و ارزشمندی کنید.

7-کاری ارزشمند انجام دهید:برای ایجاد و تقویت عزت نفس باید کاری ارزشمند و در خور تحسین انجام دهید.بیهودگی،کسالت،تنبلی،ضایع کردن عمر و وقت،خوابیدن زیاد و تماشای افراطی تلویزیون نمی تواند به شما احساس ارزشمند بودن بدهد.تصمیم بگیریدکه کار ارزشمندی انجام دهید.لازم نیست این کار،کاری خارق العاده و عظیم باشد.مثلا شما ممکن است امروز یک کتاب خوب درباره تربیت فرزند بخوانید و به پدر  و مادرهای فامیل هدیه دهید.آیا این کارارزشمندی نیست؟

درورزش ها مااغلب می بینیم وقتی که قهرمانی از لحاظ روحیه،درسطح پایینی است مربی،هرگز او را در برابر یک حریف خوب قرار نمی دهد،زیرا که اگر او یک بار دیگر شکست بخورد عزت نفس او به خطر می افتد.مربی او را در مقابل یک حریف ضعیف قرار می دهد تا خودباوری او تامین شده و در اثر پیروزی عزت نفسش تقویت شود.

حریف بعدی کمی قوی تر خواهد بود و پیروزی اطمینان او را بیشتر می کندو همین طور ادامه پیدا می کند تااین که روزی می رسد که قهرمان آماده ی به مبارزه طلبیدن حریف نهایی است.باهر موفقیتی اطمینان به خود بیشتر می شود و دستیابی به موفقیت های بعدی آسان تر می گردد.به همین دلیل تمام رهبران خوب که می توانند والدین و معلمان ویا مدیران باشند با دادن وظایف و تکالیف آسان به بچه ها  شروع می کنند و با کامل شدن هر موفقیتی اطمینان از خود و عزت نفس فرد بیشتر می شود.به این امر حرکات تشویق آمیز مثبت را اضافه کنید که باعثب استحکام عزت نفس مثبت می شوند.مسئولیت های ما می توانند زنجیر شکست های ما را پاره کنند و خود و فرزندانمان را در زنجیره ی موفقیت ها قرار دهند.

درمورد ایده ها صحبت کردن

نظریات سازنده

فروتن

احترام به اقتدار

شجاعت در اثبات عقاید

اطمینان و اعتماد

نگران شخصیت

قاطع

قبول مسئولیت

علاقه ی شخصی

خوش بین 

بافهم

مشتاق آموختن

حساس

خلوت

گفت و گو

معتقد به ارزش خود

راهنمایی کننده

 نظم 

ترغیب شده از درون

احترام به دیگران

لذت بردن از خوبی

دانستن حد و مرزها

دهنده

درمورد مردم صحبت کردن

طرز فکر انتقاد آمیز

متکبر

شورش بر علیه اقتدار

تنهابودن و تنها ماندن

آشفتگی

نگران اعتبار و آبرو

متجاوز

سرزنش کردن تمام دنیا

خودپسند

تقدیرگرا

حریص و آزمند

فکر می کنند همه چیز را می دانند

زود رنج

تنهایی

جر و بحث

معتقد به ارزش مادی

گمراه کننده

ازبین برنده ی حس آزادی

ترغیب شده از بیرون

حقیر شمردن دیگران

لذت بردن از پستی

هرکاری را انجام دادن

گیرنده

فهرست زیر اگرچه کامل نیست اما موارد مهم مربوط به عزت نفس پایین افراد را نشان می دهد:

*آن ها عموما شایعه ساز هستند

*آن ها طبیعت و سرشت انتقاد آمیزی دارند وطوری انتقاد می کنند که گویی مسابقه ای وجود دارد و آن ها مجبورند که جایزه راببرند.

*آن ها بسیار جاه طلب و بلند پرواز هستند و معتقدند که همه چیز را می دانند.کسانی که عزت نفس پایینی دارند.عموما بادیگران به سختی کار می کنند و دیگران را وادار می کنند تا احساس کنند که آن ها(افراد با عزت نفس پایین)برتر هستند.

*آن ها فکر بسته ای دارند و خودمحور هستند.

*آن ها همیشه بهانه و عذری دارند و عدالت را رعایت نمی کنند.

*همیشه دیگران را سرزنش می کنند و وهرگز مسئولیت پذیر نیستند.

*آن ها طرز فکر تقدیر گرایانه دارند بدون هیچ قوه ی ابتکاری همیشه منتظرند اتفاقی بیفتد

*آن ها طبیعتا حسودند.

*مشتاق نیستند که انتقادهای سازنده و مثبت را قبول کنند و در برابر انتقاد حالت تدافعی می گیرند.

*وقتی که تنها هستند ناراحت و کم حوصله اند.

*عزت نفس پایین باعث از بین رفتن محبوبیت و شایستگی می شود.کسانی که عزت نفس پایین دارند نمی توانندمرزی بین شایستگی ها و خوبی ها و بی نزاکتی ها و بدی ها بکشند.آن ها نمی دانند حد بین کستاخ بودن و باادب بودن چیست

*آن ها دوست های حقیقی و بی ریا و خالص ندارند برای این که خودشان خالص و بی ریا نیستد.

*آن ها قول هایی می دهند که می دانند نمی توانند انجامشان دهند.عمل نکردن به قول ها باعث می شود که آن ها اعتبار کمتری به دست آورندکسی که عزت نفس بالا دارد ترجیح می دهد شغلش رااز دست بدهد،اما اعتبارش را حفظ کند.زیرا می دانند که برای اعتبار نمی توان ارزش و بهایی تعیین کرد.

*رفتارشان غیر معقول(دم دمی مزاج)و بی احساس هستند.آن ها از این سو به آن سو می برند.آن ها شاید امروز خوب و مهربان باشند ولی فردا به رنگ دیگری درآیند.آن ها متعادل نیستند.

*آن ها مردم را از خودشان می رنجانند و بیشتر تمایل دارند تنها باشند

*آن ها به طور طبیعی زودرنج هستند و این وضعیت خودشکننده نامیده می شود.کسی که دارای شخصیت خودشکننده است به شخصیت خود صدمه می زند و باعث افسردگی می شود.

چه اختلافی بین رودرنج بودن و حساس بودن است؟زودرنجی روش کاکتوس است:((تو من را لمس می کنی و من به تو صدمه خواهم زد))حساس بودن رویکرد مثبت یا روش مواظبت است.خیلی وقت ها هردوی این ها قابل تبدیل به یکدیگر هستند.مردم می گویند وقتی که درباره ی چیزی صحبت می کنید مواظب باشید او خیلی حساس است(درواقع منظور این است که او زود رنج است)

عزت نفس ضعیف از نبود خود احترامی و خود ارزشی ناشی شده و موجب ضایع کردن خود ودیگران می شود.دراین قبیل افراد تصمیم ها اغلب برای رضایت خاطر فرد گرفته می شوند تااین که یک چیز باارزش را ایجاد کنند.افراد با عزت نفس پایین مدام در جست و جوی هویت خود هستند.آن ها سعی می کنند که خود را بیابند.خود هر فرد نبایستی پیدا شود،بلکه بایستی خلق گردد.

بیهودگی و تنبلی پیامدهای عزت نفس ضعیف هستند و موجب شکست می شوند.بیهودگی هم چون زنگار است که براق ترین فلزات را تباه می کند.

افراد و سازمان هایی که نگرش های خود خواهانه ای نسبت به خود و دیگران دارند شانسی برای رشد و توسعه ندارند.آن ها بدون این که به فکر دیگران باشند،مسئولیت ها را به گردن آن ها می اندازند.آز و طمع همیشه فزونی خواه هستند.نیازهارا می توان ارضا کرد ولی طمع هرگز ارضا نمی شود.آن،سرطان روح انسان است.طمع موجب سست شدن روابط می شود.اما چگونه می توانیم از وجود طمع در خود آگاه شویم؟یقینا با پرسیدن این سه سوال از خود:

آیا من استطاعت آن را دارم؟

آیا واقعا به آن نیاز دارم؟

اگر آن را داشته باشم،خیالم آسوده خواهد بود؟

طمع از عزت نفس ضعیف نشات می گیرد و خود را به صورت غرور بی جا،مردم فریبی و چشم و هم چشمی جلوه گر می سازد.راه خلاصی از طمع این است که یاد بگیریم به راه و رسم خود زندگی کنیم وراضی باشیم.قانع بودن به معنای نداشتن همت و بلند پروازی نیست.

گام اول:نقطه ی تمرکز خود را تغییر دهید و مثبت ها را جست و جو کنید

گام دوم:عادت انجام به موقع کارها را در خود به وجود بیاورید

گام سوم:نگرش قدردانی را ایجاد کنید

گام چهارم:یک برنامه ی آموزش مداوم داشته باشید

گام پنجم:عزت نفس مثبت در خود ایجاد کنید

گام ششم:از تاثیرات منفی دور باشید

گام هفتم:چیزهایی را که انجام دادن آن ها نیاز است یاد بگیرید

گام هشتم:روز خودتان را با یک نگرش مثبت شروع کنید